عصرایران - روز گذشته ، دمشق (پایتخت سوریه)، شاهد یک تنش بزرگ (تر ازپیش) بود که طی آن ، از یک سو ، گروه های مخالف بشار اسد ، سنگین ترین درگیری ها را در مرکز پایتخت با نیروهای دولتی شکل دادند و از سوی دیگر ، انفجار در ساختمان سازمان امنیت سوریه ، تنی چند از مقامات ارشد این کشور از جمله وزیر دفاع و معاون ستادکل نیروهای مسلح و ... را به کشتن داد.امروز نیز کمابیش درگیری ها ادامه دارد و برخی نقاط پایتخت محل نزاع مسلحانه طرفین است و برخی نقاط هم در امنیت هستند!؟.
آنچه انگیزه این نوشتار است ، وارونه نمایی برخی رسانه های ایرانی(آخوندی - اسلامی) در باب حوادث دیروز دمشق است که مصداق بارز " کاسه داغ تر از آش" هستند!؟
به عنوان مثال ، روز گذشته بعد از انفجار ساختمان سازمان امنیت سوریه ، "العالم" که رسانه بین المللی - عربی متعلق به صدا و سیماست ، در خبری فوری به نقل از خبرنگارش در دمشق اعلام کرد که این شهر در آرامش کامل است!؟.... برخی از خبرگزاری های(!) داخلی هم با ادبیاتی! کما بیش مشابه (با جعل خبر)، کوشیدند به مخاطبان خود القا کنند که دمشق در امن و امان است و خبر خاصی در آن نیست!!؟
البته این که سوریه روی آرامش به خود ببیند ، آرزوی هر انسان صاحب وجدانی است که از کشته شدن همنوعان خود متأثر می شود اما نکته اینجاست که با فلان تیتر دروغین فلان رسانه ایرانی (!؟)، اصل قضیه تغییر نمی کند و در عین حال ،بر مخاطب ایرانی(ازنوع عاملین جعل خبر) ، جهل و ناآگاهی تحمیل می شود.
واقعیت این است که روز گذشته بعد از انفجار دمشق ، درگیری های شدیدی بین مخالفان مسلح و ارتش سوریه در دمشق جریان داشت و درست در همان زمان که برخی رسانه های ایرانی(!؟) می گفتند شهر در امن و امان است ، تلویزیون دولتی سوریه ، خبر می داد که زد و خورد در شهر ادامه دارد و حتی تصاویری از درگیری ها را پخش می کرد.
واقعاً عجیب است!! که وقتی خود تلویزیون دولتی سوریه از تنش(انفجار و کشتار) در پایتخت خبر می دهد ، برخی رسانه های ما اصرار دارند که واقعیت را از مردم خود ما و خاطبان خود در خارج از مرزها ، کتمان کنند!؟
این رفتار رسانه ای ،؛ نه تنها حرفه ای نیست ، بلکه تحمیل جبری نادانی بر مخاطبی است که با مفروض دانستن صداقت یک رسانه ، به سوی ان آمده است. در واقع ، هیچ توهینی بدتر از این متصور نیست که فردی ، رسانه ای را معتمد بداند و بدان رجوع کند و در مقابل ، آن رسانه این اعتماد را با سوء استفاده و تحمیق پاسخ دهد.
کار رسانه ، افزایش آگاهی مردم است(نه در خلافت توهین و تهدید ) و هنگامی که رسانه ای ، به خبرها و تحلیل های معکوس می دهد ، به افزایش نااگاهی دامن می زند که با ذات رسانه ناسازگار است.
نتیجه نیز این می شود که مردم رفته رفته اعتماد خود را به رسانه های داخلی از دست می دهند(ازدست داده اند) و حتی راست آنها را(شوخی می فرمائید!) نیز دروغ می پندارند و نهایتاً به سمت سایت ها و تلویزیون ها و رادیوهای خارجی هدایت می شوند
برخی از رســــــانه های(آخوندی اسلامی ) وطنی تصور می کنند هنوز در عهد چاپار(بیابان گردی و چـادر نشینی) هستند (که هستند!) و مردم به جز آنها گزینه دیگری ندارند یا اگر به دروغ بنویسند که دمشق آرام است ، گروه های مخالف با خواندن این خبر ، ترک مخاصمه می کنند و داستان به خوبی و خوشی به پایان می رسد
آنچه انگیزه این نوشتار است ، وارونه نمایی برخی رسانه های ایرانی(آخوندی - اسلامی) در باب حوادث دیروز دمشق است که مصداق بارز " کاسه داغ تر از آش" هستند!؟
به عنوان مثال ، روز گذشته بعد از انفجار ساختمان سازمان امنیت سوریه ، "العالم" که رسانه بین المللی - عربی متعلق به صدا و سیماست ، در خبری فوری به نقل از خبرنگارش در دمشق اعلام کرد که این شهر در آرامش کامل است!؟.... برخی از خبرگزاری های(!) داخلی هم با ادبیاتی! کما بیش مشابه (با جعل خبر)، کوشیدند به مخاطبان خود القا کنند که دمشق در امن و امان است و خبر خاصی در آن نیست!!؟
البته این که سوریه روی آرامش به خود ببیند ، آرزوی هر انسان صاحب وجدانی است که از کشته شدن همنوعان خود متأثر می شود اما نکته اینجاست که با فلان تیتر دروغین فلان رسانه ایرانی (!؟)، اصل قضیه تغییر نمی کند و در عین حال ،بر مخاطب ایرانی(ازنوع عاملین جعل خبر) ، جهل و ناآگاهی تحمیل می شود.
واقعیت این است که روز گذشته بعد از انفجار دمشق ، درگیری های شدیدی بین مخالفان مسلح و ارتش سوریه در دمشق جریان داشت و درست در همان زمان که برخی رسانه های ایرانی(!؟) می گفتند شهر در امن و امان است ، تلویزیون دولتی سوریه ، خبر می داد که زد و خورد در شهر ادامه دارد و حتی تصاویری از درگیری ها را پخش می کرد.
واقعاً عجیب است!! که وقتی خود تلویزیون دولتی سوریه از تنش(انفجار و کشتار) در پایتخت خبر می دهد ، برخی رسانه های ما اصرار دارند که واقعیت را از مردم خود ما و خاطبان خود در خارج از مرزها ، کتمان کنند!؟
این رفتار رسانه ای ،؛ نه تنها حرفه ای نیست ، بلکه تحمیل جبری نادانی بر مخاطبی است که با مفروض دانستن صداقت یک رسانه ، به سوی ان آمده است. در واقع ، هیچ توهینی بدتر از این متصور نیست که فردی ، رسانه ای را معتمد بداند و بدان رجوع کند و در مقابل ، آن رسانه این اعتماد را با سوء استفاده و تحمیق پاسخ دهد.
کار رسانه ، افزایش آگاهی مردم است(نه در خلافت توهین و تهدید ) و هنگامی که رسانه ای ، به خبرها و تحلیل های معکوس می دهد ، به افزایش نااگاهی دامن می زند که با ذات رسانه ناسازگار است.
نتیجه نیز این می شود که مردم رفته رفته اعتماد خود را به رسانه های داخلی از دست می دهند(ازدست داده اند) و حتی راست آنها را(شوخی می فرمائید!) نیز دروغ می پندارند و نهایتاً به سمت سایت ها و تلویزیون ها و رادیوهای خارجی هدایت می شوند
برخی از رســــــانه های(آخوندی اسلامی ) وطنی تصور می کنند هنوز در عهد چاپار(بیابان گردی و چـادر نشینی) هستند (که هستند!) و مردم به جز آنها گزینه دیگری ندارند یا اگر به دروغ بنویسند که دمشق آرام است ، گروه های مخالف با خواندن این خبر ، ترک مخاصمه می کنند و داستان به خوبی و خوشی به پایان می رسد