رئیس مجلس (خلافت) اسلامی، چندی پیش از ناامیدی خود در مبارزه با مفاسد اقتصادی سخن گفته بود
حالا سازمان شفافیت بین‌الملل در گزارش سال ۲۰۱۰ خود این ناامیدی رئیس مجلس را در فهرست رتبه‌بندی کشورها به تصویر کشیده است. جایی پایین‌تر از زیمبابوه، هائیتی، نیجریه، فیلیپین، گوآتمالا و جیبوتی رتبه‌ای است که (خلافت اسلامي)ایران به آن تکیه زده است
.به ياد داريم كه در مبارزات! انتخاباتي ، آنها كه پرچمدار!! مبارزه با فساد هستند! چه مي گفتند: ما منکر فساد نیستیم. به همین خاطر داریم مبارزه می‌کنیم. البته چوبش را هم می‌خوریم. این دولت پرچمدار مبارزه با فساد است!. بنده پرچمدار مبارزه با فسادم!. ولی بعد به ما می‌گویند شما آبروی کشور را برده‌اید. بنده آبروی کشور را می‌برم !؟؟ »
رتبه ایران در فهرست سال ۲۰۱۰ این سازمان نسبت به پارسال، ۲۲ پله بهبود یافته و این بار ایران در رتبه يكصد و چهل و شش جدول ایستاده است!؟
.سازمان غیردولتی شفافیت بین‌الملل در گزارش‌های سالانه خود کشورهای جهان را از نظر شاخص‌های مختلف بین رده‌های صفر تا ده دسته‌بندی کرده و هر قدر امتیاز کشوری به صفر نزدیک‌تر باشد دارای بیشترین میزان فساد مالی و سیاسی است. بر اساس جدول سال ۲۰۱۰ سازمان شفافیت بین‌الملل، ایران در این سال نمره‌اش کمی بیش از دو بوده که در مقایسه با پارسال نمره بالاتری است. اما بهبود رتبه و نمره ایران در گزارش سال ۲۰۱۰ تمام ماجرا نیست.(خلافت) اسلامی همچنان با انتهای جدول یعنی فاسدترین کشورهای جهان فاصله چندانی ندارد. در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا نیز ایران فقط بالاتر از سه کشور لیبی، یمن و عراق ایستاده است. مقایسه رتبه ایران در گزارش سازمان شفافیت بین‌الملل در سال نخست تشکیل دولت فعلي در این سال، یعنی ۲۰۰۵ میلادی، با رتبه ایران در همین گزارش در سال ۲۰۱۰ نشان می‌دهد که ایران در این پنج سال بیش از ۵۰ پله به انتهای لیست فاسدترین کشورهای جهان نزدیک‌تر شده است.این در حالی است که کمی پیشتر، رئیس قوه قضائیه، این چنین از عزم جدی این قوه در مقابله با مفاسد اقتصادی سخن گفته بود!!!: «ما در بحث مفاسد اقتصادی کاملا جدی هستیم.! منتهي نه سیاسی‌کاری می‌کنیم و نه به دنبال کار تبلیغاتی هستیم!!. یک بار گفتیم پیگیری می‌کنیم و پیگیر هم هستیم!!!.» دیگر برادر او - يعني رئیس مجلس شورای! اسلامی، نیز از بایدهای مبارزه با فساد اقتصادی می‌گوید: «باید اهتمام یعنی اراده کلی جامعه اعم از اراده ملی کشور و همچنین دستگاه‌های مسئول و نظارتی معطوف به این موضوع شود.»اما چرا نظامی که سه دهه مبارزه با فساد را سرلوحه کار خود قرار داده و دولتی که رئیس آن پنج سال شعار مبارزه با فساد اقتصادی سر داده، موفقیتی در این حوزه کسب نمی‌کند؟ ریشه فساد اقتصادی در کجاست؟
: ریشه‌های این مسئله بايد در درجه اول دولتی بودن اقتصاد ایران باشد .بنابراین وقتی این حجم عظیم از امکانات و اهرم‌های اقتصادی در انحصار دولت قرار داشته باشد، طبعا زمینه‌ساز بسیار مساعدی برای فساد خواهد بود.به‌ویژه از آن رو که ایران کشوری نفت‌خیز است و رانت نفتی در ایران اهمیت مرکزی دارد و این رانت نفتی در اختیار همین بخش دولتی نیرومند است، پخش این رانت نفتی در بین طبقاتی که به خلافت اسلامی نزدیکند، مثل آقازاده‌ها، طبعا منشاء فساد است.
عامل دیگری که در ایران به فساد دامن می‌زند نبود یک دستگاه دادگستری شایسته این نام است، قاضیانی که به مسئله فساد بپردازند و فاسدان را به پای میز محاکمه بکشانند..و بالاخره ریشه سوم فساد، نبود مطبوعات آزاد است. چون که در ایران رسانه‌های آزاد وجود ندارند. و هر چیزی که در زمینه فساد بنویسند، سیاه‌نمایی تلقی می‌شود!. طبعا در چنین شرایطی شفافیت بیش از پیش کم می‌شود و زمینه بسیار بسیار راحت و آزاد و مساعدی برای فساد فراهم می‌گردد.»بر اساس گزارش سال ۲۰۱۰ سازمان شفافیت بین‌الملل، دانمارک، نیوزیلند، فنلاند، سوئد و کانادا کم‌فسادترین کشورهای جهان، و سومالی، میانمار، افغانستان، عراق و ازبکستان فاسدترین کشورهای جهان سوم معرفی شده‌اند