خاطرات جورج بوش، در نخستین روز انتشار با۲۲۰ هزار نسخه رکورد فروش روز اول را، پس از خاطرات بیل کلینتون در سال ۲۰۰۴، شکست!!. اما همین کتاب، انتقاد بسیاری از رسانه‌های آمریکا و اروپا را متوجه نویسنده آن هم کرد.
آنچه در پی انتشار خاطرات جورج بوش رئيس‌جمهورسابق آمریکا بیش از همه او را در معرض انتقاد رسانه‌ها ونهادهای پشتیبان حقوق بشر قرار داده، دفاع او از ایجاد خفگی مصنوعی برای اعتراف‌گیری از اسرای گوانتانامو، تاکید دوباره بر ضرورت سرنگون کردن صدام حسین در عراق، برخورد هیجانی با واقعه یازده سپتامبر و همچنین نظراتی است که او در باره گرهارد شرودر صدراعظم وقت آلمان بیان کرده است.
تسویه حساب با سیاستمدار مخالف جنگ
گرهارد شرودر صدراعظم آلمان، از معدود سیاستمداران اروپایی بود که با حمله آمریکا به خاک عراق به شدت مخالفت ورزید. بوش در خاطرات خود ادعا کرده که شرودر، روز ۳۱ ژانویه سال ۲۰۰۲، یعنی ۱۵ ماه قبل از حمله به عراق، از تصمیم او برای این حمله پشتیبانی کرده است.
بخش آنلاین روزنامه‌ی آلمانی "دی سایت"، از متن کتاب بوش نقل می‌کند: «شناخت شرودر از همه سیاستمداران دیگری که من به عنوان رئیس‌جمهور آمریکا با آنها تماس داشتم، دشوارتر بود.»
جورج بوش مدعی شده است: «من در صحبت‌هایم با صدراعظم به روشنی گفتم که قصد دارم در صورت لزوم با قدرت نظامی علیه صدام حسین دیکتاتور عراق وارد عمل شوم.»
در برابر ادعای بوش، "دی سایت" بخشی از بیانیه گرهارد شرودر را منتشر کرده است. صدراعظم پیشین آلمان در این بیانیه می‌نویسد: «رئیس‌جمهور پیشین آمریکا بوش حقیقت را نمی‌گوید. در گفت‌وگوی پایان ژانویه ۲۰۰۲ این پرسش مطرح شد که آیا ممکن است عاملان حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر از سوی صدام حسین هدایت شده باشند؟ من اعلام کردم که اگر چنین موضوعی ثابت شود، آلمان بی‌تردید در کنار آمریکا خواهد ایستاد. اما در طول سال ۲۰۰۲ روشن شد که این فرضیه غلط است.
روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های دیگر آلمان، به نقل از سفیر وقت این کشور در واشنگتن و چند سیاستمدار دیگر، ادعاهای بوش را دروغ خوانده و گفته‌های شرودر را تایید کرده‌اند.
تصمیم ناگهانی خونی که به جوش آمد
به گزارش واشنگتن‌پست و نیویورک تایمز، جورج بوش در خاطرات خود نوشته است: «واقعه یازده سپتامبر خون من را به جوش آورد و ناگهان در یک روز صبح برایم روشن شد که وظیفه حفاظت از مردم آمریکا و دفاع از آزادی آنها را دارم.
به این ترتیب، بوش اعتراف کرده که تحت تاثیر هیجانات فردی تصمیم به حمله به افغانستان گرفته است. او حتی درباره حمله به عراق نوشته است: «این واقعیت که ما سلاح‌های کشتارجمعی در عراق پیدا نکردیم، احساس بدی به من داد و هنوز آزارم می‌دهد.» با این همه، واشنگتن پست و نیویورک تایمز می‌نویسند که بوش در خاطرات خود همچنان از این تفکر دفاع می‌کند که حذف صدام حسین، بر امنیت جهان افزوده است.
فرمان خفگی مصنوعی زندانیان
موضوع مهم دیگری که انتقادهای تندی را علیه جورج بوش برانگیخته، دفاع او از روش اعتراف‌گیری Waterboarding در زندان گوانتانامو است. در این روش، به زندانی چشم‌بند می‌زدند، دهان او را باز نگه می‌داشتند و آنقدر آب به دهان او می‌ریختند که بارها احساس خفگی کند. استفاده از این روش از سوی باراک اوباما رئیس‌جمهور فعلی آمریکا ممنوع شده است
به گزارش روزنامه‌های آمریکائی، بوش در کتاب خود نوشته است: «وقتی سیا از من اجازه استفاده این روش را در مورد خالد شیخ محمد خواست، گفتم: آره، لعنتی!»
به ادعای بوش، مشاوران حقوقی به او گفته بودند که استفاده از این روش اعتراف‌گیری، قانون ضد شکنجه آمریکا را نقض نمی‌کند.
به گزارش خبرگزاری آلمان، عفو بین‌الملل با استناد به همین اظهارات بوش، خواستار تعقیب قضائی او شده است. عفو بین‌الملل، در شکایت خود رئیس‌جمهور پیشین آمریکا را به صدور فرمان برای اعمال یک شکنجه غیرقانونی متهم می‌کند.