کارشناسان و مسئولان افزایش آسیب‌ها و بیماری‌های روانی در ایران ( اسلامی) را نگران‌کننده می‌دانند.
ظاهرا ۲۶ درصد از مردان و ۱۵ درصد زنان این کشور از این بیماری‌ها رنج می‌برند و شیوع بیماری در میان جوانان شدیدتر است.
تا دو سه دهه پیش بسیاری از ناهنجاری‌های روانی در ایران چندان شناخته نبود؛ اگر هم بود اغلب در جای خود و به مفهوم واقعی یک بیماری یا ناهنجاری دیده نمی‌شد. اکنون معضلاتی چون افسردگی یا از دست دادن تعادل روانی در قالب اصطلاح‌های نوظهوری مانند "دپرس بودن" و "قاط زدن" به فرهنگ کوچه نیز راه یافته و توسط کودکان دبستانی نیز تکرار می‌شود. کارشناسان می‌گویند میزان و شتاب شیوع اختلال‌های روانی در ایران بسیار نگران‌کننده است.
اختلال روانی یک پنجم ایرانیان
قشرهای ضعیف هر جامعه بیش از دیگر شهروندان در معرض آسیب‌های روانی قرار دارند. پناهندگان، بیکاران، بی‌خانمان‌ها، کودکان و نوجوانان و ساکنان مناطق حنگ‌زده از تشکیل دهندگان این قشرها محسوب می‌شوند. در کشورهای دیکتاتوری، به ویژه در استبدادهای دینی و حکومت‌های ایدئولوژیک شدت و دامنه‌ی انواع خشونت چنان فراگیر می‌شود که هیچ قشری از پیامدهای آن در امان نمی‌ماند.
وجود قوانین تبعیض‌آمیز و محدودیت‌هایی که به یک قشر یا افراد یک قوم و پیروان یک آیین خاص بیشتر اعمال می‌شود می‌تواند به افزایش میزان اختلال روانی در میان آنها منجر شود. در (خلافت) اسلامی ایران، زنان، جوانان و اقلیت‌های قومی و مذهبی را می‌توان به عنوان مصداق‌های این تبعیض‌ها و فشارها قلمداد کرد.
عباسعلی ناصحی، مدیر دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت می‌گوید، بررسی شیوع اختلال‌های روانی در سطح کشور که در سال‌های اخیر انجام شده نشان می‌دهد که ۲۶ در صد زنان و ۱۵ درصد مردان دچار این اختلال‌ها هستند. این میزان در خوش‌بینانه‌ترین حالت شامل یک پنجم کل شهروندان می‌شود.
ناصحی تبعیض‌های اجتماعی نسبت به زنان و وضعیت نامناسب اقتصادی آنها نسبت به مردان را از علت‌های اختلاف فاحش در آمار به دست آمده عنوان می‌کند. احمد جلیلی، رئیس انجمن روان‌پزشكان ایران، شمار زنان مبتلا را اندکی بیشتر و تا دوبرابر مردان عنوان می‌کند. او نیز اعتقاد دارد که "شرایط محیطی و نابسامانی‌های اجتماعی و قانونی در این مسئله موثر است." جلیلی می‌گوید در میان جوانان افسردگی شایع‌تر از دیگر گروه‌های سنی است و علت آن را مشکلات محیطی ذکر می‌کند.
ظاهرا ۲۶ درصد از مردان و ۱۵ درصد زنان این کشور از این بیماری‌ها رنج می‌برند و شیوع بیماری در میان جوانان شدیدتر است.
تا دو سه دهه پیش بسیاری از ناهنجاری‌های روانی در ایران چندان شناخته نبود؛ اگر هم بود اغلب در جای خود و به مفهوم واقعی یک بیماری یا ناهنجاری دیده نمی‌شد. اکنون معضلاتی چون افسردگی یا از دست دادن تعادل روانی در قالب اصطلاح‌های نوظهوری مانند "دپرس بودن" و "قاط زدن" به فرهنگ کوچه نیز راه یافته و توسط کودکان دبستانی نیز تکرار می‌شود. کارشناسان می‌گویند میزان و شتاب شیوع اختلال‌های روانی در ایران بسیار نگران‌کننده است.
اختلال روانی یک پنجم ایرانیان
قشرهای ضعیف هر جامعه بیش از دیگر شهروندان در معرض آسیب‌های روانی قرار دارند. پناهندگان، بیکاران، بی‌خانمان‌ها، کودکان و نوجوانان و ساکنان مناطق حنگ‌زده از تشکیل دهندگان این قشرها محسوب می‌شوند. در کشورهای دیکتاتوری، به ویژه در استبدادهای دینی و حکومت‌های ایدئولوژیک شدت و دامنه‌ی انواع خشونت چنان فراگیر می‌شود که هیچ قشری از پیامدهای آن در امان نمی‌ماند.
وجود قوانین تبعیض‌آمیز و محدودیت‌هایی که به یک قشر یا افراد یک قوم و پیروان یک آیین خاص بیشتر اعمال می‌شود می‌تواند به افزایش میزان اختلال روانی در میان آنها منجر شود. در (خلافت) اسلامی ایران، زنان، جوانان و اقلیت‌های قومی و مذهبی را می‌توان به عنوان مصداق‌های این تبعیض‌ها و فشارها قلمداد کرد.
عباسعلی ناصحی، مدیر دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت می‌گوید، بررسی شیوع اختلال‌های روانی در سطح کشور که در سال‌های اخیر انجام شده نشان می‌دهد که ۲۶ در صد زنان و ۱۵ درصد مردان دچار این اختلال‌ها هستند. این میزان در خوش‌بینانه‌ترین حالت شامل یک پنجم کل شهروندان می‌شود.
ناصحی تبعیض‌های اجتماعی نسبت به زنان و وضعیت نامناسب اقتصادی آنها نسبت به مردان را از علت‌های اختلاف فاحش در آمار به دست آمده عنوان می‌کند. احمد جلیلی، رئیس انجمن روان‌پزشكان ایران، شمار زنان مبتلا را اندکی بیشتر و تا دوبرابر مردان عنوان می‌کند. او نیز اعتقاد دارد که "شرایط محیطی و نابسامانی‌های اجتماعی و قانونی در این مسئله موثر است." جلیلی می‌گوید در میان جوانان افسردگی شایع‌تر از دیگر گروه‌های سنی است و علت آن را مشکلات محیطی ذکر می‌کند.