عصرایران ؛ - نبردی بزرگ پیش روست! ؛ جنگی که البته ، سالیان درازی است صنعت نفت ایران(اسلامی) را به خود مشغول کرده است.
این ، اشتباه بزرگی است اگر پنداریم با شلیک آخرین موشک به سمت اسکله های نفتی مان در جنگ هشت ساله ، آتش بس در صنعت نفت حاصل شده است. اتفاقاً ، جنگ اصلی ، بعد از آن جنگ معروف!(بی هدف) شروع شده است و شوربختانه باید اعتراف کنیم که در جنگ دوم نفتی ، این مابودیم که تا اینجای کار ، باخته ایم ؛ خاکریزهای نفتی ما اشغال شده است !؟.
مطلب را خیلی طول ندهیم ؛ عدد و رقم ها گویا هستند؛دقت کنید:
پنجاه درصد از کل ذخایر گاز ایران در میدان های مشترک با همسایگان قرار دارد. مقررات بین المللی می گوید هر کـدام از شـــــرکای یک میدان مشترک ، می توانند تا هر میزان که توانستند برداشت نمایند و نیازی نیست منتظر طرف مقابل باشند. حتی ممکن است به خاطر سستی یکی از شرکا ، شریک دیگر ، همه مخزن را استخراج و تمام کند.
"پارس جنوبی" نام بزرگترین مخزن گاز دنیاست که بین ایران و قطر مشترک است. همین امروز ، ایران 210 میلیون مترمکعب از این میدان برداست می کند ولی قطر (که مساحتش حتی کمتر از این میدان گازی است) 360 میلیون متر مکعب!
تازه ، قرار است قطری ها با بهره گیری از فناوری های چدید و شرکت های بزرگ بین المللی ، به زودی میزان برداشت خود را به 452 میلیون متر مکعب برسانند.(رسانده اند!)
در حوزه های مشترک نفتی با امارات ، عراق ، عربستان و ... نیز حال روز بهتری نداریم . مثلاً با عراق ، 12 میدان مشترک نفتی داریم اما عراق جنگ زده ، بیش از دو برابر ایران ، از این حوزه های نفت برمی دارد ( 130 هزار بشکه ایران و 295 هزار بشکه در روز ، عراق).
در میدان مشترک نفتی مان با قطر ، اوضاع مصیبت بار تر است: ما هر روز "صفر"بشکه برداشت می کنیم(!) و قطر روزانه 450 هزار بشکه (که معادل 20 درصد کل صادرات نفت ایران است.)
در 4 میدان مشترک نفتی با سعودی ها نیز ما تنها 42 هزار بشکه برداشت می کنیم ولی آنها ، بیش از 10 برابر ما از میدان مشترکمان نفت استخراج می کنند.
ما و امارات ، 7 میدان مشترک نفتی داریم؛ با این حال ، امارات ، 136 هزار بشکه در روز نفت برمی دارد و ما تنها 56 هزار تا! ( و چه جایزه ای نقدی تر از این برای کشوری که علیه ما داعیه ارضی دارد؟!) .....
ما و کشورهای عربی همسایه مان ، سال هاست که درگیر این جنگ بزرگ اقتصادی هستیم(بخو.انید درگیر بالا و پائین کشیدن روسری خانم ها هستیم!) ؛ ثروت مشترکی داریم که آنها مانند لودر ، آن را می برند و ما ، انگار داریم بیل می زنیم.!!.
این میدان ها ، تا ابد زنده و غنی نیستند. میلیون ها سال طول کشیده تا این ثروت در قالب نفت و گاز شکل بگیرد و تنها چند سال برای خالی کردن شان کفایت می کند.
به همین دلیل است که کشورها ، اولویت نخست خود را بهره برداری از میدان های مشترک قرار می دهند زیرا خیال شان از تملک مطلق بر میدان های اختصاصی شان راحت است.
وزیر نفت ایران ، هر که باشد، باید خود را سردار(!!!!!) ملت ایران در این جنگ بزرگ بداند. این یک جنگ واقعی است ، واقعاً واقعی!؟ (بوریا باف، اگرچه بافندست**** نبرندش به کارگاه حریر)
البته با توجه به محدودیت های بین المللی موجود ،( بخوانید ناتوانی و بی کفایتی و عدم آشنائی به امور فنی و تخصصی) نمی توان از یک فرد یا یک وزارتخانه انتظار داشت این عقب ماندگی را جبران کنند.
همان طور که در جنگ تحمیلی همه کشور ، درگیر جنگ بودند و هر کسی به فراخور حال و مسوولیتش کاری می کرد!! ، اکنون نیز در عرصه نفت ، در شرایط مشابهی هستیم. اگر در زمان جنگ ، دشمن هر از گاهی حمله ای می کرد و غنیمتی از ما می گرفت ، اکنون به طور دائم ، غنائم بزرگ تری از ما می برد ، درست مقابل چشمان ما و با لبخندی که تحویل مان می دهد! (و ماهمچنان سرگرم برخورد با بد حجاب!! هستیم).
جنگ نفت و گاز را تا کنون ، باخته ایم ، اما ما ایرانی ها(؟) ، این هنر را داریم که باخت را به برد تبدیل کنیم!!!! به شرطی که "منافع ملی" زبان مشترک همه مان باشد.(خلافت امروزایران و حکایت منافع ملی؟؟؟؟؟)......
آنچه در(پرانتزها)آمده است، نوشته ی "عصرایران" نیست*