۱۳۸۹ اسفند ۲, دوشنبه

بحران ديکتاتوری ها در خاورميانه همچنان در صدر توجه رسانه های جهان قرار دارد


اينترنشنال هرالد تريبيون با مقايسه پوشش گسترده خبری قيام مردم مصر و تونس و ديگر کشورهای خاورميانه با آنچه که در ايران می گذرد نوشته است تفاوت تنها در اين است که (خلافت) اسلامی با قطع شبکه های اجتماعی و اينترنت و ممنـــوع کردن فعاليت خبرنگاران داخلی و خارجی، جلوی درزکردن هرگونه خبری در ارتباط با اعتراضات مردمی در ايران را گرفته است

وال استريت جورنال نيز حمله نمايندگان(!) محافظه کار مجلس شورای اسلامی به رهبران جنبش سبز را نشانه وحشت رژيم اسلامی از جنبش زنده و پرتوان مردم ايران برای دموکراسی می داند

روزنامه ادمونتون چاپ کانادا، با اشاره به اين که سی سال حکومت حسنی مبارک، مصر را به قهقرا کشانده و پيشرفتی برای مصر به ارمغان نياورده است تا نام نيکی از وی در تاريخ کشور برجا گذارد؛ مبارک را «فرعون بدون موميامی» مصر خوانده است

وارسی جيب ديکتاتورها، عنوان مقاله ای است در ستون نظرات واشنگتن پست که به مصادره و مسدود کردن ميلياردها دلار دارايی های زين العابدين بن علی، و حسنی مبارک، توسط بانک های سوئيس و اتحاديه اروپا می پردازد. نويسنده اين پرسش را مطرح می کند که در حالی که دارايی های ديکتاتورهای مخلوع تونس و مصر، و بقيه ديکتاتورها -- از جمله عبدالعزيز بوتفليقه در الجزاير که در سراشيب سقوط قرار دارد -- مشخصاً از راه فساد مالی فراهم آمده است، چرا دولت سوييس، اتحاديه اروپا و ايالات متحده، صبر می کنند تا اين دولت ها سرنگون شوند؛ و آنگاه به فکر دارايی های به غارت رفتـــه مردم اين کشورها می افتند؟ آيا ايـــن مالياتی است که مستبدان سرنگون شده هنگام خروج از صحنه سياست می پردازند؟

لس آنجلس تايمز نوشته است در يک دهه اخير ايالات متحده با دنبال کردن سياست «جنگ عليه تروريسم» در خاورميانه از خواست مردم منطقه برای ايجاد تغيير و تحول بسيار فاصله گرفته است. اکنون مردم در گستره ای که از شمال آفريقا تا خاورميانه و ايران را در بر می گيرد، به همت و ابتکار خود آستين ها را بالا زده؛ و بدون اتکا به آمريکا برای رسيدن به خواستهای دموکراتيک شان پا به ميدان گذاشته اند

اما مايکل اورنز، سفير اسرائيل در ايالات متحده در نامه ای به نيويورک تايمز اين پرسش را مطرح کرده است که آيا می توان روی مصر پس از مبارک به عنوان شريکی برای صلح اسرائيل و فلسطينيان و ثبات خاور ميانه، حساب کرد؟

در همين حال ديلی تلگراف از (خلافت) اسلامی به عنوان خونخوار ترين رژيم در منطقه ای که رژيم های استبدادی اش يکی پس از ديگری فرو می ريزد نام برده و نوشته است در حالی که (خلافت اسلامی) ايران از سويی توان بالقوه اتمی خود را بالا می برد!!؛ و از سوی ديگر از ابتدای سال جاری ميلادی حکم اعدام۸۹ نفر را صادر کرده است، کوتاه آمدن در برابر تهران در مواردی چون تأمين امنيت ساکنان کمپ اشرف از سوی بريتانيا و آمريکا در برابر خلع سلاح آنان بزرگترين معمای سياست معاصر است

اما روزنامه گاردين خواستار منع فروش اسلحه به رژيم های خودکامه شده است. به نوشته سردبير گاردين سلاح هايی که بحــــرين در سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ از بريتانيا خريداری کرد، توسط ارتش، پليس و سرويس امنيت ملی آن کشور، برای شکنجه و کشتار مردم و مخالفان دولت به کار گرفته شد. گاردين با طرح اين سئؤال که دولت بريتانيا بر اساس چه معيار هايی به دولت سرکوبگر بحرين اسلحه فروخته است؟ می نويسد دولت بريتانيا بايد از اين پس به هر قيمتی از فروش اسلحه به دولت هايی که سلاح ها را نه برای دفاع در برابر دشمن خارجی، که برای کشتار معترضان و مخالفان خود به کار می گيرند، خودداری کند