جمعیت سالمندان ایران تا پانزده سال دیگر تقریبا سه برابر شده و به بیشتر از پانزده میلیون نفر می رسد
افزایش تعداد سالمندان، کمبود امکانات ( بی توجهی و نبود خدمات دولتی)و "تغییر ساخت خانواده و کاهش حمایت های سنتی وضعیت دشواری را پیش روی سالمندان در ایران قرار داده است."
گزارش مرکز پژوهشهای مجلس تاکید دارد که اگر برنامه ریزی دقیقی(!) برای آینده صورت نگیرد ایران در آینده با مشکلات جدی در این زمینه رو به رو خواهد شد.
پیری معمولا با رشد سریع بیماری ها همراه است که به معنی افزایش هزینه هاست. در حالی که عمده جمعیت سالمندان در شرایط بازنشستگی هستند و توان مالی کافی هم برای پرداخت هزینه ها ندارند.
پولی هم که بخشی از این گروه بابت بازنشستگی می گیرند به اندازه ای نیست که کفاف هزینه های آنها را بدهد زیرا امکانات مراقبتی و پزشکی سالمندان در ایران "بسیار اندک و نیز گران است."
این در شرایطی است که اکثر سالمندان نیاز به خدمات توانبخشی در زمینه های حرکتی، عضلانی، بینایی، شنوایی و روانی دارند.
سالمندان معمولا از بیمارهایی نظیر فشارخون، ناراحتی های شنوایی، اختلالات بینایی، تکرر ادرار، یبوست و دیابت رنج می برند و بنابر گزارش مرکز پژوهشهای مجلس، نیمی از سالمندان دارای اختلالات حرکتی هستند.
در کنار مشکلاتی که سالمندان با آن مواجهند امکانات بیمارستانی ایران بسیار کم است و بنابر گزارش مرکز پژوهشهای مجلس، کلینیک های تخصصی سالمندی "بسیار اندک است و پاسخگوی نیاز سالمندان نیست."
بنابر گزارش مرکز وابسته به مجلس، "سالمندشناسی و طب سالمندان" جزء رشته های آموزشی کشور نیست و "هنوز در کشور ما دوره طب سالمندی وجود ندارد!!."
اما این تمام مشکل سالمندان نیست تعداد زیادی از سالمندان تحت نظر هیچ یک از سازمان های بیمه ای نیستند و حمایت های سازمان های بیمه ای هم "بسیار ناقص" است و بخش مهمی از نیازهای سالمندان نظیر "خدمات توانبخشی و مراقبت در منزل، مراقبت و نگهداری آسایشگاهی و مراقبت های روزانه و حاد" را در بر نمی گیرد.