به بهانه هفدهم دیماه - سالروز کشف حجاب
من در ۱۷ سال پیش استاد دانشگاه بودم و یکی از دانشجویان پسر از من پرسید که چرا من در مورد دانشجویان دختر از لحاظ اجتماعی ارفاق می کنم
گفتم اگر تو بتوانی این روسری و چادر را که این بچه های معصوم سرشان می کنند، سرت کنی، من در مورد تو هم سه برابر بیشتر، ارفاق خواهم کرد
او خندید و گفت که دیگر در بارۀ آن با من بحث نمی کند و منطق مرا پذیرفته است
منطق من این است که حجاب اجباری تلخ ترین تجربه زن ایرانی است و زشت ترین شکل تبعیض اجتماعی، حتی برای زنان مسلمان!؟
به خاطر من می آید که همسر دکتر شریعتی، در حین سخنرانی اش درمخالفت و تقابل با هجوم فاشیستی به دانشگاه که تحت عنوان انقلاب فرهنگی، صورت گرفت، روسری سرش نکرده بود. من به خانم هایی که در راه پیمائی به اعتراض به حجاب اجباری، با شعار نه روسری و نه تو سری، شرکت کردند، احترام خارق العاده قائل هستم! چون معتقد هستم که اگر زن ایرانی در برابر حجاب اجباری ایستادگی نمی کرد، حجاب را سر مرد ایرانی هم می کردند