در اجتماعی که « تفکّر و فلسفیدن! » هنوز به ابتدائی ترین امکانهای آغازین خود برای « نشر » دست نیافته است، افراد آن اجتماع نخواهند دریافت و فهمید که « فلسفیدن » چیست و چگونه می توان با مغزخويـــــش فلسفيـــــد !!0
جامعه ای که پیشینه شمار تحصیل کرده گان و فعّالین قدرتگرا و جاه طلب آن در فکر سهیم شدن یا غارت تمام و کمال « قدرت » می باشند به تنها گستره ای که هرگز ارزش نمی دهند همانا « اندیشیدن و فلسفیدن بر شالوده ی فرهنگ مایه ای و تجربیات اصیل ملّت خود » می باشد. اینگونه طیفهای قدرتگرا و جاه طلب و شارلاتان و صد نبش به « چیز نویسانی » محتاجند که سائقه ی « قدرتخواهی و جاه طلبی » آنها را بتوانند توجیه و مدد کنند، درست بسان همانانی که حاکم وقت هستند و برای استمرار قدرت – اجرایی خود به ایدئولوگهائی محتاجند « هوچیگران روشنفکر نما » در دامنه ی اجتماع تحصیل کرده گان ما با فروپاشی بلوک کمونیستی و رنگ باختن ایدئولوژی مارکسیسم و سیطره یافتن (خشونت) اسلامیّت به دنبال « چیز نویسانی » افتاده اند که به جای « انگیخته شدن برای به خود آمدن » فقط در صدد غالب کردن و مطرح کردن آن چیز نویسان به افکار عمومی می باشند0
بالطّبع، تمام رسانه ها نیز برای چنان « چیز نویسانی » با سرمایه گذاریهای مستقیم و نامستقیم حکومتگران یا جاه طلبان خواهنده ی قدرت به هوچیگریهای مطبوعاتی – رسانه ای مشغول می شوند.
ضعف کلیدی یک حکومت مقتدر را و آنانی را که خواهنده ی قدرت؛ ولی فاقد آن می باشند، می توان فقط در دامنه ای « کشف کرد و شناخت » که بیشترین مبارزه ی پنهان را و وسیع ترین و سنگین ترین سکوت را در باره ی آن دامنه ی فکری و اشخاص مستقل می کنند
برای کشف سنجش گران اصیل حکومتگران بی لیاقت و مُتعه گان مذاهب تحمیلی در این باره بیندیشید که رسانه های دستگاههای تبلیغاتی « حُکّام بر وطن و مُدّعیان اپوزیسیون برونمرز » از مطرح کردن افکار و ایده های « چه کسانی » می گریزند و هرگز هیچ سخنی نمی گویند
http://archives.keyhangasht.com