نگاهی به " آزادی انسان ایرانی" - عمرانی
واقعیت ها را بپذیریم
استبداد گری حاکمیت. نیمی از فاجعه تاریخی استبداد در ایران است. و نیم دیگر آن استبداد پذیری ملت است۰
ظالم. با تکیه بر بی حرکتی مظلوم. به ظلم خود ادامه میدهد
در هر کجا که انسان ها به واسطه نا آگاهی . عادت . ترس . طمع . فریب خوردگی و یا مسخ. استبداد را بپذیرند. آزادی به دست فراموشی سپرده میشود۰
سر خم کردن درمقابل ماموران . مقامات و عوامل یک حاکمیت مستبد . تنها سبب تداوم و توسعه ی آزاد کشی میشود . امری که در ایران {ما} قرن هاست ادامه دارد0
هیچ ملتی خود را از بند استبداد نخواهد راند مگر آن که به درجه ای از رشد فکری و تکامل اجتماعی برسد که حضور ستم و نبود آزادی برایش غیر قابل تحمل شود ... ملتی که " ستم سالاری " را به هر دلیلی تحمل میکند هرگز " آزاد " نخواهد شد. و تا زمانی که آزادگی نه به عنوان یک شعار و حرف و آرزو. بلکه به عنوان یک درک عمیق و باور محکم جا نیافتد . انسانها هیچوقت برای کسب آزادی از قید و بند استبداد حاکم . اقدام نخواهند کرد۰
کسانی که منتظرند تا ملت ایران . نه با یک تلاش آگاهانه و شجاعانه . بلکه به واسطه تصادف و شانس و ترحم قدرت های بیگانه. از شر استبداد مذهبی {امروز ایران} رها شود. سخت در اشتباه هستند.. زیرا حتی اگر هم روزی رژیم کنونی بواسطه ی دلایل منطقه ای و جهانی . یا به خاطر ضعف های اقتصادی و مشکلات درون ساختاری خود. دچار نوعی فرو پاشی شود. باز هیچ ضمانتی نیست که پس از آن. یک دمکراسی حافظ آزادی درایران بنا شود.۰
تا بعد .......